Kill Point á Stöð 2.

Í kvöld var á dagskrá nýr þáttur á Stöð 2 sem heitir Kill Point. Líkt og svo margir þættir sem eru á dagskrá sjónvarpsstöðvanna, þá er þetta ekkert merkilegur þáttur. Hann fjallar um misheppnaða ránstilraun í banka og í kjölfarið hefst umsetursástand. Uppskrift að sjónvarpsþætti sem maður kannast vel við og hefur oft séð áður.

En það sem veldur því að ég ákvað að blogga um þennan þátt er það að þátturinn gerist í Pittsburgh í Pennsylvaniu, en þar bjó ég í 6 mánuði fyrir 3 árum síðan. Ég átti yndislegan, en erfiðan tíma í borginni og hugsa oft til þeirra sem ég kynntist í Pittsburgh og allra staðanna sem ég skoðaði þar. Þannig er að Pittsburgh hefur ekkert sérstaklega gott orð á sér, það er til dæmis sígildur brandari í Bandaríkjunum að kalla borgina Shit-burgh af einhverjum óskiljanlegum ástæðum. Vegna þessa að mér finnst Pittsburgh vera æðisleg borg. Margir segja að hún evrópskari en flestar borgir Bandaríkjanna, þar sem hún er byggð í skógi og mikið er af opnum svæðum og skóglendi er um alla borgina. Það eru ekki margar stórborgir sem geta státað sig af hlaupandi dádýrum innan borgarmarkanna, en þannig er Pittsburgh. Þá er töluverðar hæðir eða eiginlega fjöll í borginni þannig að sumstaðar minnir Pittsburgh mig á póstkort myndir frá San Francisco.

Flestir þeir þættir og myndir sem ég hef séð frá Pittsburgh fjalla um skuggahverfi borgarinnar, sem er stórfurðulegt þar sem Pittsburgh er ein af þeim borgum í Bandaríkjunum sem hafa lægstu glæpatíðni. Í Kill Point gerist þátturinn í miðborginni sem er mjög falleg og aðlaðandi og hlakka ég til að sjá næstu þætti þó mér finnist söguþráðurinn ekkert voða spennandi.

Ekki góð tímasetning!

Það má segja að þessar fréttir koma ekki alveg á góðum tíma, þar sem krónprinsinn er á leið til Tyrklands á morgun ásamt tengdadóttirinni. Ég hef aldrei talið Tyrkland gott land til að ferðast til, þar sem í landinu eru mannréttindi fótum troðin, trúarofstækismenn hafa ótrúleg völd og ótrúleg spilling viðgengst í landinu.

Þar sem sonur minn og tengdadóttir eru skynsöm og góð, þá efast ég ekki um að þau muni skemmta sér án afskipta tyrkneskra yfirvalda. Svo verða þau á ferðamannastað og þar ríkir víst önnur lög en annars staðar í landinu, þar sem Tyrkirnir græða svo mikið á ferðamönnunum og þess vegna vilja þeir að ekkert slæmt henti þá. En skítt með aðra landsmenn.

Sprengjuárásir í Tyrklandi

Sumarfríið búið!

Þá er sumarfríið mitt búið og ég er kominn í helgarfrí. Á reyndar að mæta í vinnu á mánudag eftir rúmlega mánaðar fjarveru. Ég á samt nokkra daga eftir af sumarfríinu sem ég ætla að geyma til betri tíma.

Ég kom heim í dag eftir vikudvöl í sumarbústað, hafði það stórfínt í bústaðinum. Ég fór líka í fyrra í þennan bústað og þá var Huginn Heiðar með okkur, honum þótti svo gaman að vera í heita pottinum og njóta afslöppunarinnar með okkur. Núna hugsuðum við til hans á meðan við vorum í bústaðinum og rifjuðum tímann í fyrra, en í gær voru 4 mánuðir síðan Huginn dó.

Það er erfitt að vera að ferðast mikið þegar maður á loðdýr (annað orð yfir kisur) og skilur dýrin eftir heima. Kisunum hundleiddist að vera einar heima (geta kisum hundleiðst?) og í dag áður en við komum heim þá tókst þeim að verða sér úti um smá félagsskap. Þannig er að við erum þjófavarnarkerfi heima hjá okkur sem er stillt þannig að kisur eiga ekki að geta komið því í gang, en kisunum tókst það samt í dag. Ég er nokkuð viss um að kisurnar hafa hoppað fyrir framan skynjarana og baðað út öllum loppum til að kveikja á kerfinu og þegar það tókst og öryggisvörður mætti á staðinn þá tóku kisurnar svo vel á móti honum og örugglega blikkað hann og strokið sig upp að honum, vegna þess að hann hringdi í okkur og spurði hvort hann mætti hleypa kisunum út, þeim langaði svo mikið út. Ég gat ekki annað en samþykkt það, sérstaklega þar sem ég var rétt ókominn heim og kisurnar höfðu ekkert fengið að fara út í 4 daga.

Lögreglan á að gera ökutækið/morðtækið upptækt.

Í vikunni féll dómur í Héraðsdómi Suðurlands yfir ökuníðing þar sem hann reyndi að stinga lögregluna af á bifhjólinu sínu eftir að hafa verið mældur á yfir 200 km hraða, en honum tókst ekki þar sem ofsaaksturinn lauk með hræðilegu slysi. Lögreglan á Selfossi gerði hjólið ökuníðingsins upptækt og féllst héraðsdómur á það. Þar sem komið er fordæmi því að gera ökutæki upptækt, þá á lögreglan í þessu tilfelli að gera slíkt það sama.

Þessi ökumaður sem var tekinn í dag hefur greinilega ekki þroska til að vera í umferðinni, hvað þá á slíku morðtæki. Þess vegna á lögreglan að gera ökutækið upptækt til að verndar öðrum í umferðinni.

Mældur á 212 km hraða; reyndi að stinga af

Munurinn á karla og kvennaboltanum.

Ég fór í kvöld á leik í kvennaknattspyrnunni og ekki í fyrsta sinn í sumar. Það vita það allir að það er mikill munur á karla og kvennaknattspyrnunni og þegar ég fer á leik hjá stelpunum þá fer ég í annan gír en þegar ég fer á leik í karladeildinni. Það er sama þegar ég fer á leik í karladeildinni, þá geri ég mér grein fyrir að ég fái ekki sömu gæði og tilþrif og sáust á EM. Þannig að ég fer með öðruvísi hugafari á leiki eftir því hverjir eru að spila.

En það sem fer í taugarnar á mér þegar ég fer á leiki í kvennadeildinni, er hinn gríðarlegi munur á dómgæslu í efstu deild kvenna og karla. Ég hef það stundum á tilfinningunni að dómararnir sem dæma í kvennadeildinni eru í einhverskonar þjálfun um hvort þeir séu hæfir til að dæma í íslensku þriðjudeildinni hjá körlunum. Ég er ekki saka dómarann sem ég sá í kvöld um hlutdrægni, heldur hreinlega um getuleysi. Ég vona að KSÍ fari að taka á þessum málum svo fótboltastelpurnar fái líka að njóta sín án þess að láta getulausa dómara skemma leikinn.

Markasúpa í Landsbankadeild kvenna

Smá sumarfrísblogg.

Vá hvað það getur verið erfitt að blogga þegar það er sól og sumar úti, svo maður tali ekki um á meðan maður er í sumarfríi. Annars gerðum við nokkuð merkilegt í gær, við fórum í okkar fyrstu útilegu á fellihýsinu okkar. Þannig er að ég hef alltaf verið mikið fyrir útilegur og á undanförnum árum hef ég því miður ekki átt kost á að fara í margar útilegur, en núna þegar ég hef tök á því að fara í útilegu þá gat ég einhvern veginn ekki hugsað mér að fara í tjaldútilegur og af vel athuguðu máli þá fjárfesti ég og Fjólan í fellihýsi og í gær var farið í fyrstu útileguna.

Af vel athuguðu máli þá var ákveðið að fara í Krókamýri en þangað fór ég oft í útilegur á unglingsárum mínum, í svokallaðar Halloween helgi (lesist Halló-Vín-helgi). Á þeim tíma var lítið mál að brenna þangað, en það er víst aðeins erfiðara núna með fellihýsi í eftirdragi og eftir töluverðan spotta var ákveðið að breyta um áfangastað enda ljóst að við myndum aldrei komast á áfangastað með fellihýsið. Vegurinn var svo laus í sér að bíllinn spólaði sig bara niður í einni brekkunni svo ég þurfti að bakka eina 2 kílómetra áður en ég gat snúið við, en fyrir vikið er ég orðinn útskrifaður í bakstri. Ég lærði líka eina mikilvæga lexíu, það er að fara aldrei út af þjóðveginum með fellihýsið.

Annars gekk ferðin ágætlega eftir þetta, nýji áfangastaðurinn var okkar helgasti staður, Þingvellir. Þar tjölduðum við meðal útlendinga á fínu tjaldstæði. Meira að segja klósettið var svo hreint og snyrtilegt að María Mey gæti pissað þar.

Úr því að þessi ferð gekk svo vel, þá ætlum við ekki að stoppa lengi heima heldur ætlum við að skella okkur á Írska daga á Akranesi um helgina og athuga hvort það sé eitthvað fjör þar.